Dieren zijn menselijke emotie. We kiezen ze uit op basis van emotie. We houden en trainen ze op een manier die ‘goed’ voelt. Wanneer ze ziek worden of angstig of ogenschijnlijk agressief zijn, dan doet dat iets met ons. Maar wij doen ook iets met het dier, meestal onbewust. De relatie die wij hebben met onze dieren is wederkerig. Toch kijken we uitsluitend vanuit menselijk perspectief naar dieren. We schrijven allerlei boeken over trainen, africhten, berijden en houden. Telkens vanuit een menselijk perspectief. Simpelweg omdat we geen ander perspectief hebben dan ons eigen. Toch is het van belang dat als we werkelijk willen begrijpen en werkelijk willen dat het dier herstelt van een ziekte of lekkerder in zijn vel komt te zitten, dat we ons menselijk perspectief juist loslaten. Dierenarts Eduard Deckers, opgeleid op de faculteit Diergeneeskunde in Utrecht en afgestudeerd in 1991, heeft zich bekwaamd in de sjamanistische heelwijze. Een heelwijze die uitgaat van het gegeven dat elk wezen een innerlijke heelheid kent waar het naartoe wil bewegen. Die beweging is alleen maar mogelijk als het in harmonie is met de omstandigheden. Vanuit dat perspectief dient alles te worden meegewogen in het herstel van het dier. Ook de relatie met de eigenaar en de omstandigheden waarin het is geboren, groot geworden en op dit moment wordt gehouden. In de jaren waarin Eduard Deckers deze sjamanistische techniek heeft toegepast, heeft hij de andere kant van het dier leren kennen. Door buiten zichzelf en in trance met dieren te werken, heeft hij ontdekt waar het zoal kan misgaan bij het dier en tussen dier en mens, en waar de heelheid zit. Zijn ervaringen en inzichten heeft hij op heldere en wellicht soms confronterende manier beschreven in dit boek. Hij neemt op vlotte en aansprekende manier de lezer mee in de wereld van het dier, en hoe het dier zich optimaal kan voelen naast de mens. Hij weet de lezer te raken in de kern, want van daaruit gaan we de verbinding met onze dieren aan. Het zijn onze muzes.