Kinderlijkheid en volwassenheid worden doorgaans als tegenpolen beschouwd. Volwassenen proberen alle eigenschappen van het kind-zijn zo snel mogelijk kwijt te raken. Hierdoor groeien volwassenen en kinderen steeds verder uit elkaar.
Op scholen wordt weten belangrijker geacht dan vragen. Onwetendheid wordt niet gezien als een begin van onderzoeken, vragen zijn niet belangrijk, alleen antwoorden tellen. Onze cultuur vindt dat er maar één waarheid is en probeert iedere vorm van nieuwsgierigheid uit te bannen.
Niet dat kinderen per se beter zijn dan volwassenen. Zeker niet. Maar er is één groot verschil tussen volwassenen en kinderen: kinderen hebben geen macht. Als iemand macht wil verwerven, is er dus maar één oplossing: afstand doen van de kinderlijkheid. Maar zo verlies je meer dan je wint, betoogt Guus Kuijer.
Het geminachte kind verscheen voor het eerst in 1980 en is nog steeds zeer actueel. Arnon Grunberg, onlangs vader geworden en bewonderaar van het werk van Guus Kuijer, voorzag het boek van een voorwoord.
