'De problemen moeten bespreekbaar worden gemaakt, anders blijven ze maar voortwoekeren en rotten in hun eigen beschermde cocon.'Criminoloog en antropoloog Hans Werdmölder volgt de problematiek van jonge criminele Marokkanen al meer dan dertig jaar. In de jaren tachtig heeft hij stukje bij beetje het vertrouwen weten te winnen van een groep criminele jongemannen in de Amsterdamse wijk De Pijp. Na dertig jaar zocht Werdmölder hen weer op. Hij vroeg zich af hoe hun levens zich verder hebben ontwikkeld. Tegelijkertijd stelt hij aan de orde hoe de jaren tachtig-houding van gedogen, politieke correctheid, wegkijken en blind geloof in de vruchten van een zoetsappig multiculturalisme een desastreus effect heeft gehad op een groep Marokkaanse jongeren en hun criminele opvolgers. Hij kritiseert ook het Nederlandse gedoog- en subsidiebeleid, dat in zijn ogen mede tot de teloorgang van deze groep heeft geleid. Zijn informanten zijn nooit op eigen benen komen te staan. Het boek roept direct associaties op met de populaire BBC-serie Seven Up.Uit het voorwoord door Abram de Swaan: 'Het boek dat voor u ligt heb ik in één ruk uitgelezen. Dat doe ik niet vaak. Maar de plot is dan ook onweerstaanbaar: hoe is het afgelopen met de probleemjongeren van Marokkaanse komaf die in het eerste hoofdstuk nog rond de twintig waren en indertijd opgroeiden voor galg en rad?'Uit het voorwoord door Abram de Swaan:'Het boek dat voor u ligt heb ik in één ruk uitgelezen. Dat doe ik niet vaak. Maar de plot is dan ook onweerstaanbaar: hoe is het afgelopen met de probleemjongeren van Marokkaanse komaf die in het eerste hoofdstuk nog rond de twintig waren en indertijd opgroeiden voor galg en rad?'