De vuistdikke biografie van Louis van Gasteren schetst een intiem, hilarisch, openhartig, nietsontziend portret, tegen de achtergrond van de sociale en culturele geschiedenis van Nederland. De roemruchte filmmaker en kunstenaar Louis van Gasteren (1922-2016) had unieke kwaliteiten als ‘seismograaf van onze tijd’, zoals Henk Hofland hem typeerde. Zijn eerste documentaires gingen over de wederopbouw in de jaren vijftig. In de magiese jaren zestig en zeventig stortte hij zich in het opwindende leven dat toen losbarstte. Er is niemand die die tijd zo intens heeft gedocumenteerd als hij. In het laatste deel van zijn leven legde hij de nadruk op het filosofisch terugblikken en de kunst van het observeren. Die periode stond ook in het teken van een geruchtmakende affaire uit de Tweede Wereldoorlog: in 1943 liquideerde hij een Joodse onderduiker die bij hem was ondergebracht, naar zijn zeggen omdat de man labiel was en een groot gevaar vormde voor anderen. Louis van Gasteren, afkomstig uit een artistiek maar volkomen disfunctioneel nest, was larger than life – net als zijn ouders en zuster Josephine, die eveneens in dit boek worden geportretteerd. ‘Louis van Gasteren werd door sommigen gehaat als een egocentrische bullebak, door anderen geliefd vanwege zijn tomeloze gedrevenheid. De gespleten oordeelsvorming doet denken aan het clownsnummer Schizo en Freen dat hij schreef toen hij jong was en zich bij een circus wilde aansluiten.’ – Jan Willem Regenhardt in Louis van Gasteren