Hoe leef je verder na een reanimatie? In dit fotoboek met korte interviews zie je de mens op zijn kwetsbaarst. In ondergoed, zodat het litteken van de operatie of de aangekomen kilo’s zichtbaar zijn. Lichamen zonder poespas of opsmuk en gezichten die boekdelen spreken.
Janita Sassen (1965) fotografeert al bijna twintig jaar mensen voor magazines en campagnes. Diep in haar sluimerde de wens om een eigen serie te maken, maar daar kwam ze door het vele werk niet aan toe. Totdat haar man Bert een hartstilstand kreeg en blijvend hersenletsel opliep. Het zette hun leven volledig op z’n kop. “Ik zag hoe heftig het was om een hartstilstand te overleven, wat dat met die persoon doet en met het gezin.”
Er zijn steeds meer AED’s en dus worden er steeds meer levens gered, maar veel mensen weten niet hoe je uit een reanimatie kunt komen. Ook als je er ongeschonden uitkomt verandert je leven. Dat verhaal laat Sassen zien in dit boek.
Mensen die een harstilstand overleven lopen niet te koop met de gebeurtenis. Terwijl het hun leven vaak zo enorm tekent. Sassens echtgenoot was na zijn reanimatie eerst helemaal niet blij dat hij er nog was. Hij had zo veel ingeleverd. Kon nooit meer aan het werk als organisatieadviseur en wist niet meer hoe hij een goede vader moest zijn. Terwijl hun omgeving maar riep dat het zo fijn was dat hij er nog was. Ook als je een hartstilstand overleeft en er redelijk goed uitkomt, kan het je leven behoorlijk door de war schudden.
