Centraal in het boek ‘Bezield Verband’ staan de ontwikkelingen in de
katholieke theologie aan het eind van de vorige eeuw. In het eerste
deel wordt het ontstaan en de teloorgang van de ‘Acht Mei Beweging’
(1985-2003) beschreven. In deze beweging komt alles samen wat op
dat moment in de katholieke kerk in Nederland veranderingsgezind is.
Ze biedt een bezield verband waarin gelovigen in een ‘verkilde’ kerk hun
hart kunnen ophalen.
In de theologische reflectie hierop wordt duidelijk dat de beweging in het
begin zich vooral focust op de verschillen van inzicht met behoudende
stromingen. Ze wil daarin ‘het andere gezicht’ van de kerk laten zien.
Maar geleidelijk aan blijkt dat ook in de beweging zelf (paradigmatisch)
heel verschillend gedacht wordt over vernieuwing van geloof en kerkzijn.
Precies deze interne verschillen – en niet zozeer het conflict met
bisschoppen zoals sommigen wilden doen geloven – leiden uiteindelijk tot
een Babylonische spraakverwarring en het opheffen van de beweging.
Uit deze reflectie worden enkele lijnen naar de huidige tijd doorgetrokken
en wordt de focus gericht op het actuele filosofische debat over de morele
ordening van de samenleving.
Het boek gaat niet alleen om het intellectuele ‘geloofsverstaan’. Er wordt
evenzeer aandacht besteed aan het ‘katholieke geloofsgevoel’. Van
oudsher is het katholieke geloof een geloof van gewone mensen. Ook al
zijn er in de laatste decennia talrijke vormen van katholieke (volks)devotie
verdwenen, er is nog steeds genoeg om op terug te blikken en over na te
denken.
