Er wordt altijd gezegd dat schrijven een vorm is van verwerken en dat is voor mij zeker het geval. Mijn eerste doel is daarmee al bereikt. Ik schreef dit boek in eerste instantie om mijn eigen ervaringen en lessen te kunnen ordenen en vast te kunnen leggen. Terwijl ik de eerste zinnen van dit boek op papier zet weet ik nog niet eens zeker of ik het wel zou uitbrengen. Er zijn voor mij altijd een aantal redenen geweest om dit niet te doen. Maar ik voer te vaak gesprekken met vrienden over persoonlijke problemen. Mijn eerste twijfel over het uitbrengen van een boek verdwijnt dan al om die reden. Bovendien besef ik dat dit het verhaal is voor mij op deze moment. Een verhaal over mijn pieken, dalen, lessen en inzichten waar ik zelf ook heel erg veel heb uitgeleerd zoals dat psychiatrie het woord "TABOE" niet waard is! Het is niets om je voor te schamen en ik hoop dat dit boek veel mensen kan overtuigen om hiermee naar buiten te komen en hulp durven zoeken. Voorheen schaamde ik mij over dingen die je zal lezen. Nu zie ik dat ik een sterker en fijner persoon ben geworden door precies deze dingen. Mijn verhaal is hiermee een missie geworden.
