'Op vrijdag 3 april van het jaar 33 werd Jozua ben Jozef, die ook wel Jezus
van Nazaret wordt genoemd, terechtgesteld. Zes dagen eerder was hij in
Jeruzalem aangekomen. In de dagen daarna zorgde hij voor opschudding
in de tempel en bekritiseerde hij de autoriteiten. Hij werd verraden door
één van zijn eigen volgelingen, berecht door de plaatselijke aristocratie en
overgeleverd aan de Romeinse bezetter. De Romeinse soldaten geselden
hem zo hard dat de dood aan het kruis sneller zijn intrede deed dan
gewoonlijk. Jezus van Nazaret... de zoveelste onruststoker uit Galilea.
De zoveelste zogenaamde Messias. Een routineuze executie in een
buitengebied van het imperium.'
Niets bijzonders dus, zou je zeggen. Maar hoe is het dán mogelijk dat
de hele westerse beschaving op zijn levensverhaal is gebaseerd? Wie was
deze Galileese rabbi werkelijk? Wat maakte hem in zijn tijd zo gehaat én
geliefd? Wat gebeurde er precies tijdens de lijdensweek in Jeruzalem, in
het jaar 33?
In De Langste Week beschrijft Nick Page de gebeurtenissen van dag tot dag
en van uur tot uur. Hij vergelijkt de verhalen uit de evangeliën met diverse
historische bronnen en creëert zo een gedetailleerde geschiedschrijving.
Wie bekend is met de bijbelse verhalen, zal wellicht voor het eerst de
gespannen atmosfeer proeven die heerste in het Jeruzalem van Pilatus en
Kajafas. Wie er niet mee bekend is, zal de verhalen niet langer naast zich
neer kunnen leggen. En wie gelooft dat het gegaan kan zijn zoals Nick
Page beschrijft , zal ook een antwoord moeten geven op de opstanding van
Jezus. Want: 'er is geen evangelieschrijver die beweert dat Jezus het graf
inging als een man, en eruit kwam als een metafoor'.
