In de sociale chaos in Duitsland tijdens en na de eerste wereldoorlog werd Steiner tot verrassing van velen maatschappelijk actief. Gesteund door arbeiders en tegengewerkt door vakbonden en politici sprak hij voor volle zalen over een nieuwe sociale orde die recht zou doen aan de mens als geestelijk, lichamelijk én sociaal wezen. Het boek waarin hij zijn maatschappijvisie uiteenzette, De kernpunten van het sociale vraagstuk, verscheen in 1919, vrijwel direct na het einde van de oorlog. Steiner biedt daarin zowel een diagnose van de sociale problematiek, die ook voor onze tijd nog van toepassing is, als een schets van een alternatieve maatschappij, waarin de drie gebieden cultuur, recht en economie van elkaar gescheiden zijn en autonoom verbindingen met elkaar aangaan. De Nederlandse vertaling is van Mouringh Boeke. De uitgave wordt geactualiseerd door een nawoord in de vorm van drie afzonderlijke interviews, met resp. Paul Mackay, Mouringh Boeke en Michaela Hordijk. Uit deze gesprekken wordt duidelijk hoe verschillend er met de basisgedachte van de "sociale driegeleding" in de praktijk kan worden omgegaan en tot welke ervaringen dat leidt. (WV-e1)
