De Bhagavad Gītā, een onderdeel van de grote epos Mahābhārata, is een belangrijke hoeksteen van de Indiase beschaving. De Gītā verwoordt de dialoog tussen de Pandava prins Arjuna en zijn gids en wagenmenner Śrī Kṛṣṇa aan het begin van de grote strijd tussen Arjuna en zijn verwanten. De inhoud van deze dialoog weerspiegelt op herkenbare wijze het geworstel van de mens in het dagelijkse leven in al zijn aspecten zoals vertwijfeling, verlangen, verdriet en vreugde. Tevens zijn er aanwijzingen in dit werk te vinden om onwetendheid, de oorzaak van het menselijk lijden, te overstijgen.
Bij vele spirituele stromingen over de gehele wereld wordt dit werk als van grote waarde beschouwd voor hen die op zoek zijn naar kennis over de betekenis van het menselijk bestaan.
Deze vertaling van de Gītā is verrijkt door het commentaar (bhāşya) van Śaṅkara, de grondlegger van Advaita Vedānta, waardoor de diepe spirituele betekenis van de verzen beter herkenbaar worden.
