Wetenschapscommunicatie behelst meer dan informatie verstrekken over de stand en vorderingen van de verschillende takken van wetenschap. Veelal wordt
wetenschapscommunicatie gezien als een van bovenaf gestuurd proces, waarbij informatie vanuit de wereld van de wetenschap naar de maatschappij wordt
verspreid. Maar dat beeld klopt niet. Er is juist sprake van wisselwerking tussen maatschappij en wetenschap, met een geheel eigen dynamiek.
Deze wisselwerking levert niet zelden nieuwe, relevante kennis op. Zo hebben de hypermoderne animatietechnieken toegepast in de documentaire Walking with
Dinosaurs (2002) de inzichten in de motoriek van dinosauriërs behoorlijk veranderd. Is dit een ontwikkeling uit de tijd van computers en internet? De artikelen in
dit boek maken duidelijk dat al sinds de Middeleeuwen wetenschapscommunicatie met en door het publiek werd bedreven. Het is deze communicatie die
bepaalt wat wetenschap is, en wat als wetenschappelijk bewijs wordt geaccepteerd.
Leonardo voor het publiek is het eerste Nederlandstalige boek over de geschiedenis van de wetenschaps- en techniekcommunicatie. Het verbindt bovendien
wetenschapsgeschiedenis en mediageschiedenis.
Met bijdragen van Barbara Allart, Jeroen Blaak, Saskia Bogaart, Marcel Broersma, José van Dijck, Juliette van den Elsen, Wouter Hanegraaff, Ludo Hellemans,
Mieneke te Hennepe, Hubertien Hermans, Toon Kerkhoff, Lisa Kuitert, Dick van Lente, Hans van Maanen, Frans Meijman (red.), Wijnand Mijnhardt, Ben
Peperkamp , H.A.M. Snelders, Stephen Snelders (red.), Geert Somsen, Piet Verhoeven, Onno de Wit (red.), Hub Zwart en Robert Zwijnenberg.
